Vandaag (1 juli) is een herdenkingsdag voor de Surinaamse gemeenschap. Een bevrijdingsdag genaamd "Keti koti". Vrij vertaald betekend dit het losbreken van de ketens, waarmee men doelt op de afschaffing van de slavernij in Suriname en omstreken. Zelf ben ik van surinaamse afkomst en zeer trots op mijn afkomst. Des te meer sta ik stil bij deze dag die staat voor vrijheid. Ja, vrijheid.
Vrijheid is 1 van mijn primaire behoeftes. Ik moet het terug kunnen vinden in mijn activiteiten. anders is de activiteit niet voor mij bedoelt. Tevens koppel ik het stukje vreiheid ook aan wederzijds respect. In die zin dat je een ieder in zijn/haar waarde mag laten. Tenslotte is een ieder uniek. Dat geldt dus ook voor zijn/haar manier van denken. Dit brengt me terug bij een slogan die ik had bedacht voor een online platform waar ik tot voor kort nog onderdeel van uitmaakte. De slogan is: Unity in differences. Toen ik deze woorden schreef was dat met de gedachte om eenheid te smeden. Hier sta ik ook volledig achter. Ik weet dat ik graag voor mijn mening uitkom en hiermee ook aardig wat weerstand teweeg breng. Maar dat geeft niet. Wel weet ik altijd een ander in zijn waarde te laten en respect te behouden. We kunnen immers niet een exacte kopie van elkaar zijn. Een saaie wereld zou dat zijn.
Des te meer gaat het me aan het hart als de slogan "Unity in differences" nog steeds gevoerd wordt door dit online platform. Aangezien (onder andere) dit stukje juist heeft gemaakt dat ik geen onderdeel van de samenwerkingsverband uit wilde maken, aangezien de woorden niet door de andere partij werden nageleefd. Vooralsnog behoud ik mijn respect voor de andersdenkende en kies ik mijn pad naar vrijheid. Mijn vrijheid!
Jarenlang heb ik op de achtergron mijn bezigheden verricht. De bescheidenheid zelve. Men hoefde niet af te weten van mijn bezigheden. Als ik het maar wist.Terwijl ik wist dat ik met mijnbezigheden wel degelijk invloed uit kon oefenen op anderen. In de postieve zin, natuurlijk. Ook 'invloed' is 1 van mijn primaire behoeftes.
In de afgelopen paar jaar heb ik geleerd dat je best uit mag komen voor de dingen waar je voor staat. Mits dat op een oprechte manier gebeurd. Het is tijd geworden om 'op te staan', uit de schaduw te treden en mijn 'vrijheid'tot uiting te laten komen op een wat groter toneel. Ik zal mezelf wat meer laten zien. Dat ben ik mezelf wel verschuldigt.
Zodadelijk bezoek ik met de kids van Coco (ons dansgroepje) het Oosterpark, waar Keti koti herdacht wordt. een goede manier om vrijheid te vieren.
Ja, vrijheid. Ik ben er dankbaar voor.
 |
| Vrijheidsbeeld Oosterpark, Amsterdam |
