In een notendop: Adolf Loos, geboren in 1870, is een pionier binnen de architectuur, die zich liet kenmerken door zijn open en vrije levensstijl. Een man die korte metten maakte met het gebruik van ornamenten, oftewel decoratie van bouwwerken. Hij stelde bijvoorbeeld dat het gebruik hiervan gelijk staat aan de verspilling van arbeidskracht. Aangezien decoratie aan een tijd gebonden is. Een ware minimalist!
De man was een schrijver, filosoof, cultuurcriticus, trendsetter, ziener, stylisch en romantisch. Maar hetgeen me voornamelijk aantrekt in dit karakter is het feit dat hij het verschil maakte door simpelweg zichzelf te zijn. En daar ook voor uit kwam.
In 1908 schreef hij een artikel genaamd Ornament und Verbrechen oftewel Ornament en Misdaad. Het stuk vat voor mijn gevoel samen hoe de man op een eigenzinnige manier tegen de gevestigde orde in gaat. Hierin geheel zijn eigen weg in slaat. En het nog eens communicatief goed aan de man weet te brengen, zonder zich verheven te voelen boven een ander die zijn mening niet deelt. Kortgezegd: met stijl! Ik citeer een gedeelte:
"Wat de mensheid in eerdere millennia zonder decoraties had gemaakt was zonder aandacht vernietigd. We hebben geen timmermanswerkbanken uit de Karolingische tijd meer, maar alle rotzooi die ook maar de mooiste vorm van versiering toonde werd verzameld en opgepoetst, en luisterrijke paleizen werden gebouwd om het in te bewaren. De mensen liepen nu droevig langs de vitrines, beschaamd voor hun eigen impotentie. Heeft iedere tijd een eigen stijl en wordt enkel onze tijd er één ontzegd? Met stijl bedoelden zij decoratie. Maar ik zei: 'Treur niet! Wat onze cultuur groot maakt is het onvermogen om een nieuwe vorm van decoratie te bedenken. We zijn boven het ornament uitgegroeid, we hebben gewonnen door het gebrek aan versiering. De tijd is nabij, vervulling wacht ons. Nog even en de straten van de steden zullen glinsteren van witte muren. Als Zion, de heilige stad, de metropool van de hemel."
De man geeft me genoeg stof om de komende weken over te filosoferen, voor mijn onderzoek naar minimalisme.
Wat een held. Ik ben geïnspireerd!
 |
| Adolf Loos |
