Mijn wandeling is in de plantagebuurt, in Amsterdam. En dan op de Entrepotdok. Een omgeving die, voor mijn gevoel, veel weg geeft van de cultuur van Amsterdam. En tevens ook een oase van rust kent.
De cultuur komt hier tot uiting, op verschillende manieren. Ik noem een antieke kraanwerktuig, die de indruk moet wekken dat er handel is gedreven aan het dok. De woonboten, die in grote getalen aangemeerd liggen. De huizen, die in pakhuisontwerp zijn opgeleverd. Allemaal sporen, die aansluiten op het historische karakter van de binnenstad van Amsterdam.
Het valt mij, gedurende de wandeling, enorm op dat men zich gedreven voelt om het verleden te laten herleven. Men houdt vast aan traditie. Waarom? Een vraag, die in mij oprijst. Ik heb genoeg theoriën, maar die laat ik de komende weken goed op me inwerken.
Echter is mijn streven om minimalisme te ervaren. Binnen minimalisme is er geen plaats voor traditie. Geen plaats voor trends. En zeer zeker is de kunst geen weerspiegeling van de eigen persoon, laat staan cultuur. Dat laatste laat trouwens ook ruimte voor discussie open. Onderzoekwaardig dus.
Ik proef een andere uitdaging. Namelijk de volgende: Op welke manier past minimalisme binnen het exterieur van Amsterdam. Een (belangrijke) vraagstuk, die ik meeneem in mijn onderzoek. Jermaine is wel even zoet.
