Ik kan er niet omheen. Het blijft me telkens weer verbazen. Het kriebelt en dat wijst op een lichte irritatie. Tevens is het soms ook lichtelijk teleurstellend. Ik zal het van me af moeten schrijven om het vanuit een ander perspectief te kunnen belichten.
Ik laat me deze week leiden door iets als onverschilligheid. Daar ik niet in toevalligheden geloof en bepaalde situaties me telkens enigszins richting dat punt van ergernis brengen. Zover laat ik het gelukkig niet komen, dus schrijven geblazen.
Ik heb het over de manier waarop men soms met elkaar om kan gaan. Men kan soms op de een op andere dag een hele andere manier van doen hebben, tegenover jou. Waarom?
Vroeger heb ik mezelf aangeleerd om de schuld bij mezelf te zoeken, wat ik overigens nog steeds doe. Echter, teleurstellend kan het zijn als je alle mogelijkheden, die als oorzaak van een ommeslag in het gedrag van een ander jegens jou, probeert te bedenken. En je alsnog eindigt met een vraagteken.
Voorheen kon ik me dit heel persoonlijk aantrekken. Ligt het aan mij? Ik heb er wel degelijk aandeel in! Maar, wat doe ik dan fout? Wat is eigenlijk 'fout'?
Ja, wat is eigenlijk 'goed' of 'fout?
Een vraag waar ik heel lang bij stil heb moeten staan, eer ik een 'geschikt' antwoord kon vinden. Deze week werd het antwoord nogmaals bevestigd door een stukje tekst van een life-coach die ik volg.
Het antwoord: er is geen goed of fout!
Ik leg uit: Een ieder heeft zijn eigen manier van denken en doen. Wat ook heel logisch is. Daarom kan mijn definitie van 'goed' of 'fout' ook verschillen met dat van een ander. Des te belangrijker acht ik het om op dit punt onverschillig te zijn en respect te hebben voor het gedrag van een ander. Hiermee wil ik niet zeggen dat alle handelingen van een ander klakkeloos geaccepteerd mogen worden. Maar dat is een ander punt waar ik voor nu niet op in ga.
Een ieder is op zijn/haar manier op zoek naar geluk en doet daar ook zijn/haar best voor. De weg daar naartoe kan anders zijn dan jouw manier. Ik heb mezelf aangeleerd dat in mijn achterhoofd te houden. Het maakt dat ik bepaalde situaties beter kan plaatsen. En dat brengt rust. Innerlijke rust. En belangrijker; het maakt dat je jezelf kunt blijven. En niet verandert ten behoeve van een ander. Soms is dat best moeilijk, maar alles kun je leren. Zeker als het helpt om je wensen te verwezenlijken.
Al jaren ben ik trouw aan mezelf. En te allen tijde heb ik respect voor een ander. En ik moet zeggen dat ik niet gauw ontzet ben door het gedrag van een ander. Toch vielen enkele gedragsveranderingen me over de loop van tijd wel op. Een ware toetsing.
Ach, oefening baart kunst. Het houdt me scherp. En glimlachen blijf ik!
