De afgelopen week kwam ietwat traag op gang. Zo had ik een deadline voor het aankomende project, voor minimalisme. Deze hebben we, door omstandigheden, uitgesteld naar aankomende week. En helaas heb ik mijn capoeira-trainingen ook moeten missen, ivm een verbouwing van de zaal.
Echter, deze 'vrije tijd' schepte wel de ruimte om eens goed na te gaan denken over het heden en de toekomst. Ben ik 'daar' waar ik nu wil zijn? Wat zijn mijn volgende stappen? Waar zie ik mezelf over een maand? Over een jaar? En nog belangrijker; heb ik plezier in de dingen die ik nu doe?
Tot een jaar geleden, heb ik een boek gelezen van een bekende filosoof (Bob Proctor). De man had het over structuur. En dan structuur in de aanpak van je plannen. Waar begin je? Hoe begin je? Hoe evalueer je je voortgang? En wat is de volgende stap?
Sindsdien evalueer ik al mijn stappen. Deze blog is daar klaarblijkelijk een onderdeel van.
Door de 'vrije tijd', die ik de afgelopen week had, ben ik tot de conclusie gekomen dat ik aan het punt sta een mijlpaal te passeren. Mijn streven is, vooralsnog, om de definitie van schoonheid te achterhalen, middels het bedrijven van minimalisme, als kunst. Samen met mijn zus ga ik, één dezer dagen, een (gestructureerd) stappenplan uitschrijven. Een plan die mogelijk maakt dat we 'onze gedeelde droom' kunnen realiseren.
Ik heb meerdere dromen, meerdere aspiraties. Echter, ik wil er niet alleen maar eentje realiseren. De rust, die ik de afgelopen week had, bracht de volgende conclusie:
Ik wil alles! En ik weet hoe!
Dankbaar.
