Bepaalde dingen zetten me aan het denken. Zodanig dat het aan mijn weerstand knabbelt. Ik kan niet anders dan naar mijn lichaam luisteren en een stap terug doen. Ik moet nu wel. Dit komt me namelijk bekend voor.
Enkele vragen spelen op; Waar doe ik het eigenlijk voor? Heeft het nut? Een overweldigende angst neemt voor enkele luttele secondes controle over mijn heldere denken. Deze angst ken ik. Het maakte ooit dat ik enkele jaren afstand moest nemen van datgene waar ik hart voor heb. Toen moest ik wel, om weer goed bij positieven te kunnen komen. Maar die ervaring heb ik. Ik sta op scherp.
Van huis uit heb ik mee gekregen om iets voor een ander te doen, zonder dat je er iets voor terug verwacht. De beloning is het stukje plezier van het 'delen'. Sindsdien neem ik dit mee in al mijn activiteiten. Het voelt goed om iets te kunnen betekenen voor een ander. Meer is niet nodig.
Maar ziet men dat? De intenties zijn puur! Je werkt er hard voor. Denkt men misschien dat het makkelijk is? Het maakt me eenzaam, onbegrepen. Ik moet me wel terug trekken. Terug naar de essentie. Maar ik weet dat ik een schoon geweten heb. Mijn redding, gelukkig!
Ik ben een tweetal dagen aan bed gekluisterd. De situatie deed een aanslag op mijn lichaam. Ik ben een gevoelsmens. Dat moge blijken. Maar het moet zo zijn. Mijn pen en papier is wat ik nu nodig heb. Ik moet opschrijven wie ik ben. Wat ik leuk vind. Wat mijn wensen zijn. Wat me gelukkig maakt. Zodat als ik het lees, ik weer glimlachen kan.
Ik kom tot rust. Het lichaam is weer aangesterkt. De geest weer op scherp. Ik moet mijn eigen koers blijven varen, dichtbij de essentie. En hierbij een beroep doen op mijn empatische vermogen. De gave om je in te kunnen leven in een ander, om bepaalde situaties beter te kunnen plaatsen. En om mijn gemoedsrust te kunnen bewaren. Mijn dromen zijn onverandert. En dat ik ze waar maak is een voldongen feit. Ik weet gelukkig precies wat ik wil. Erkenning put ik wel uit mezelf. Je kunt namelijk pas iets voor een ander betekenen als je eerst zorg neemt voor je zelf! Ook als je daar soms eenzaam van wordt.
Ik hou wel van rust. Dat scheelt (tja).
De focus is weer daar. Ik laat me niet zo gemakkelijk stoppen. Niet meer. Daar zijn mijn plannen te mooi voor. Het was een heftige week, maar glimlachen is wat ik nu doe. Ik kom er achter dat ik mezelf steeds beter leer kennen. Daar is soms wel wat voor nodig.
En dankbaar dat ik ben.
