Een roerige week was het, mag ik zeggen. Eentje die me emotioneel toch aan het wankelen heeft gekregen, op een ietwat negatieve manier. Hoe dan ook moet ik het vastleggen op papier om toch de les er uit te halen. Er moet een reden zijn. Wederom gooi ik nu mijn vingers op de automatische piloot om te zien wat de les dan is.
Wees oprecht en eerlijk! Iets wat ik heb moeten leren toen ik in een bepaalde periode van mijn prille leventje mijn identiteit kwijt raakte. Ik was niet de persoon die ik ben. Maar deed me wel anders voor dan dat ik me voelde. Ik loog mezelf voor en daarmee ook mijn omgeving. Ik mag van geluk spreken dat dit rollenspel me totaal niet beviel, aangezien ik niet gelukkig was, negatief in het leven stond, lusteloos werd en last kreeg van mijn geweten. Ik moest veranderen. Ik moest eerlijk zijn. In de eerste instantie naar mezelf. Dus deed ik dat. Sindsdien leer ik mezelf beter kennen en leer ik met de dag wat ik wil bereiken in het leven.
Gauw heb ik een afspraak met mezelf gemaakt, door van te voren op te schrijven en te zeggen wat ik ga doen. En gelukkig word ik als ik dan ook daadwerkelijk hetgeen doe dat ik op papier had staan. Het zogenaamde 'practice what you preach'. Het werkt! En het maakt me ook gelukkig.
Teleurstellend is het als ik onlangs in mijn nabije omgeving merk dat de stelling 'practice what you preach' misbruikt wordt. Met welke achterliggende reden dan ook. Daar waar ik ten allen tijde positief ingesteld ben en een positieve verandering zag in een een moeilijke situatie voelde ik me enorm bestolen. Een stukje onrecht! En moeilijk is het als je niet de juiste machtsmiddelen hebt om dat onrecht ongedaan te krijgen. Ik moest me afzonderen. Me terugtrekken om me te kunnen bezinnen en mijn rust te vinden. Het stukje ervaring dat ik heb opgedaan leerde me dat met alle rust alle antwoorden komen. Want vragen zijn er nu genoeg.
Achteraf blijkt vaak waarom iets gebeurt. Echter, de keuzes die op het moment gemaakt worden zijn bepalend. Wat doe je? Hoe ga je verder. Positief of negatief? Laat je je emoties voor je spreken? Of probeer je de rust te vinden, de situatie te relativeren en 'de wijze les' eruit te putten? Ik kies voor het laatste.
Vooralsnog blijf ik vergevensgezind. We zijn niet in de positie om te oordelen. We blijven positief. Want met positiviteit heb je de wereld. Net zo met eerlijkheid. Eerlijkheid naar je jezelf en daarmee ook naar een ander.
Ik kom net thuis van een uitje in Zeeland, het zuiden van het land. Een lente bal, compleet in pak en heel veel funk, Ik heb enorm genoten.Tevens kwam de uitwerking van mijn mentaliteit uit het publiek. Toen een wat oudere Engels-talige dame die ik totaal niet ken me na een sociaal gesprekje het advies gaf om vooral altijd mezelf te blijven. Ze vond dat het me sierde.
Misschien is dat de les. Blijf jezelf! Ongeacht wat er om je heen gebeurt.
Ik lach. En dankbaar dat ik ben.
