Mutant praktijken

Het doet me telkens verwonderen hoe de mens in staat is zichzelf te transformeren. Zowel oppervlakkig als in persoon. Het heeft me altijd geboeid, dat stukje transformatie.
Aangezien ik ook mens ben (alhoewel ik daar bij tijd en wijle over twijfel) heb ik tot een paar jaar geleden mijn transformatie in kaart gebracht. Dat doe ik overigens nog steeds. En dat zal ook zo blijven. Het leert me namelijk veel over mezelf. En met die kennis kan ik ook mijn 'volgende stappen' in het leven bepalen.

Ooit las ik eens dat een mens om de 11 maanden 'vernieuwt'. In die zin dat elke cel uit het lichaam afgebroken wordt en er een nieuwe voor in de plaats komt. Mijn theorie hiervoor is dat mensen net mutants zijn. Maar dat is gebaseerd op de vele tekenfilms die ik heb gezien (tja). Ik zal daar verder niet over uitweiden (tja). En dat was een grap!
Maar mocht bovenstaande waar zijn, dan is men inderdaad in staat om te veranderen. Je kunt dus je eigen leven scheppen. Hetzelfde geldt bijvoorbeeld ook voor je gezondheid. Vaak ontpopt een ziekte zich in de geest. De manier van denken! En als die denkwijze aanhoudt, gaat dit zich ook uiten in het lichaam. Het lichaam wordt ziek, Omgekeerd wordt je beter als je manier van denken positief is. Het lichaam volgt vanzelf.

Ik weet me te herinneren dat ik op de basisschool als kleine jongen (niet dat ik nu veel groter ben) mijn juffrouw voorhield dat ik een gezondheidsbril moest hebben. Nu herinner ik  dat ik dat als kleine jongen stoer vond, om een bril te hebben (tja, vraag maar niet verder). Ik hield mezelf voor dat ik slecht kon zien. En niet veel later nam mijn zicht ook af. Ik moest echt aan de bril.  Nu als grote jongen heb ik daar spijt van. Maar ik kan er wel om lachen. Want nu weet ik hoe dat in zijn gang is gegaan. Yup, je kunt je leven 'veranderen'.

Sinds ik die wetenschap heb voed ik mijzelf met positieve dingen. Ik weet namelijk dat wat in de geest is begonnen zich ook gaat uiten in het oppervlak. Ik heb het beoefend met meerdere situaties. Zoals ik bijvoorbeeld enkele maanden geleden een modeshow bij wilde wonen, ten behoeve van mijn onderzoek naar minimalisme. Via meerdere kanalen probeerde ik een ingang te vinden in de gesloten organisatie, die alleen bestemd is voor genodigden. Het enige wat ik heb gedaan is mezelf wijs gemaakt dat ik bij een show zou komen te zitten. En het is me gelukt ook, doordat ik kaartjes had gewonnen met een fotowedstrijd. Ik was niet alleen 2e geworden van een 30-tal deelnemers. Ik won ook een mooie koffiemachine. Mijn bevestiging van het feit dat je je toekomst kunt bepalen. Nu doe ik niet anders dan dat.

Ik heb de lastige eigenschap dat ik alles wil. Ik kan niet kiezen. Maar als ik moet kiezen, dan kies ik voor alles. Ik neem mijn tijd en doe alles stap voor stap. Ik weet dat ik mijn doelen zal realiseren. Ik bewandel mijn zelf gekozen pad. Het is een kunst en ik word er alleen maar beter in. Ik wens het een ieder toe, deze wetenschap.

En dankbaar dat ik ben.

"My life is like a jar of candy. I always know what I'm gonna get."

"My momma always said: Life was like a box of chocolates. You never know what you gonna get."

Een bekende quote uit de film over Forrest Gump. Het is me jaren bijgebleven. Nu weet ik waarom, als ik mijn pot met snoep aanvul. Yup, Jermaine heeft namelijk een pot met snoep (tja). Ik ben het namelijk helemaal niet eens met deze stelling. Ik ben van mening dat je wel degelijk kunt weten wat je kunt verwachten van het leven. Ik heb hier een manier voor bedacht.

Ik heb mezelf aangeleerd om het leven te vergelijken met mijn pot met snoep. Ik vul de pot alleen met snoepjes die ik lekker vind. Net zoals ik graag mijn leven invul met de dingen die ik leuk vind om te doen. Ik heb de mogelijkheid om het soort snoep uit te kiezen, die ik lust. Dus heb ik ook de mogelijkheid om leuke gebeurtenissen aan te trekken in mijn leven.

Het ene snoepje is soms iets zuurder dan het andere. Maar daar heb ik wel zelf voor gekozen. Tevens hou ik van verschillende soorten snoep. En ook dat uit zich in mijn dagelijkse leven. Ik hou namelijk van diversiteit en ben graag creatief bezig.

Ik heb met mezelf de afspraak gemaakt om die pot met snoep altijd aan te vullen. Het reflecteert mijn welzijn. Gelukkig hou ik van zoetigheid, dus lukt dit wel. En ja, ik kies voor zoetigheid. Het maakt me gelukkig.

So:

"My life is like a jar of candy. I always know what I'm gonna get."

En dankbaar dat ik ben voor de wetenschap.

"My life is like a jar of candy. I always know what I'm gonna get.

Peace of mind

Mijn dag kan nu al niet meer stuk als ik mijn muziek aanzet en me langzamerhand besef wat de dag brengen gaat. Ik ga namelijk weer iets doen wat me gelukkig maakt. De afgelopen week was ook best zaligmakend én enerverend. Hoogtepunt was het concert van Lauryn Hill. Een jeugdidool. De vrouw had al langer dan 5 jaar niet opgetreden. Des te mooier was het moment nog voordat ze on-stage zou komen. In dat moment schoten al mijn herinneringen aan haar door mijn hoofd. En daarbij ook de andere herinneringen aan die tijd.

Ik ben een enorme fan van Lauryn Hill. Los van het feit dat de vrouw geweldig kan zingen had ze ook een boodschap. Een boodschap die veel dieper ging dan het halen van hoge noten. De vrouw wist te vertellen over de maatschappij waar we in leven. Ze deed maar al te vaak een oproep om jezelf een spiegel voor te houden en voor jezelf te bekijken wat je gelukkig maakt en dat geluk ook na te streven. Tevens schroomde ze er niet voor om over haar geloof te zingen, zonder dat dit ten koste ging van een ander. En iets als 'liefde' weet ze als geen ander te definieren.

Ik schaar Lauryn Hill in het rijtje van de artiesten die voor mijn gevoel een veel grotere boodschap meedragen in de wereld. De vertellers, poeten en boodschappers. Ik noem een Curtis Mayfield, Al Green, Dusty Springfield, James Brown, Otis Redding, Bob Marley en nog vele andere.

Het optreden van Lauryn Hill gaf me enorm veel energie. Positieve energie. Ik had het nodig. Het maakt dat ik nu nog harder zal werken om mijn dromen te realiseren.

Lauryn Hill bracht me met haar optreden 'Peace of mind'. Wat een vrouw!

En dankbaar dat ik ben.

Lauryn Hill in concert, 4/12/12 Amsterdam

Lauryn Hill in concert, 4/12/12 Amsterdam

Vriendjespolitiek

Als de rust weer terug is, komt het moment van bezinning. De afgelopen week was hectisch. Er gebeurde veel dingen, op verschillende vlakken. Ik heb het dan over gebeurtenissen op mijn werk. En nog meer over de verschillende activiteiten in mijn vrije tijd. Eén en al drukte. Maar daar kies ik ook zelf gelukkig voor.

Al sinds ik me kan herinneren ben ik graag bezig met verschillende dingen. Ik noem mijn dans, schrijven, cultuur ervaren, werken, etc. Het laatste jaar zijn de activiteiten alleen maar toegenomen. Dat wilde ik ook. Ik merk dat ik in mijn bezigheden mijn geluk vind. Puur en alleen maar door de dingen te doen die ik leuk vind. Het maakt vaak dat ik maar een paar uur per dag slaap. Maar als ik wakker ben heb ik energie voor 10 man. Ik sta namelijk op met de wetenschap dat het een dag vol leuke bezigheden wordt. Dan blijf je wel wakker.

Het is net als een soort van politiek. Vriendjespolitiek! Ik heb ervoor gekozen om vriendjespolitiek te bedrijven, met mezelf! En de grap is dat als je voor jezelf kunt 'kiezen' je daarmee ook een ander kunt helpen. Het heeft mij geen windeieren gelegd. Ik zie het resultaat dagelijks terugkomen. Wel heb ik geleerd dat als je dan al voor jezelf kiest je dat niet over de rug van een ander mag doen. Je zult de rekening daarvoor  hoe dan ook terugkrijgen. En of dat je gelukkig maakt betwijfel ik. Ze zeggen niet voor niets: wie een gat graaft voor een ander valt er zelf in.

Des te meer kies ik voor mezelf en geniet ik. Ik weet dat mijn omgeving daar ook baat bij heeft. Het uit zich inmiddels al in mijn huidige activiteiten.  Ik kan ook iets voor een ander betekenen. Dat is meer dan genoeg. Maar dan dien ik wel eerst voor mezelf te kunnen zorgen.

Dus als ik dan al zo brutaal mag zijn om een advies te geven, dan is het wel het volgende: kies voor vriendjespolitiek! Vriendjespolitiek met jezelf! Wees de beste vriend van jezelf. Het stelt je in staat om ook wat te kunnen betekenen voor een ander. En je zult jezelf niet teleurstellen, toch?

Het werkt voor mij. En dankbaar dat ik ben voor de wetenschap.

Practice what you preach

"Practice what you preach". Een stelling die de boventoon heeft gevoerd in de afgelopen week.
Een roerige week was het, mag ik zeggen. Eentje die me emotioneel toch aan het wankelen heeft gekregen, op een ietwat negatieve manier. Hoe dan ook moet ik het vastleggen op papier om toch de les er uit te halen. Er moet een reden zijn. Wederom gooi ik nu mijn vingers op de automatische piloot om te zien wat de les dan is.

Wees oprecht en eerlijk! Iets wat ik heb moeten leren toen ik in een bepaalde periode van mijn prille leventje mijn identiteit kwijt raakte. Ik was niet de persoon die ik ben. Maar deed me wel anders voor dan dat ik me voelde.   Ik loog mezelf voor en daarmee ook mijn omgeving. Ik mag van geluk spreken dat dit rollenspel me totaal niet beviel, aangezien ik niet gelukkig was, negatief in het leven stond, lusteloos werd en last kreeg van mijn geweten. Ik moest veranderen. Ik moest eerlijk zijn. In de eerste instantie naar mezelf. Dus deed ik dat. Sindsdien leer ik mezelf beter kennen en leer ik met de dag wat ik wil bereiken in het leven.

Gauw heb ik een afspraak met mezelf gemaakt, door van te voren op te schrijven en te zeggen wat ik ga doen. En gelukkig word ik als ik dan ook daadwerkelijk hetgeen doe dat ik op papier had staan. Het zogenaamde 'practice what you preach'. Het werkt! En het maakt me ook gelukkig.

Teleurstellend is het als ik onlangs in mijn nabije omgeving merk dat de stelling 'practice what you preach' misbruikt wordt. Met welke achterliggende reden dan ook. Daar waar ik ten allen tijde positief ingesteld ben en een positieve verandering zag in een een moeilijke situatie voelde ik me enorm bestolen. Een stukje onrecht! En moeilijk is het als je niet de juiste machtsmiddelen hebt om dat onrecht ongedaan te krijgen. Ik moest me afzonderen. Me terugtrekken om me te kunnen bezinnen en mijn rust te vinden. Het stukje ervaring dat ik heb opgedaan leerde me dat met alle rust alle antwoorden komen. Want vragen zijn er nu genoeg.

Achteraf blijkt vaak waarom iets gebeurt. Echter, de keuzes die op het moment gemaakt worden zijn bepalend. Wat doe je? Hoe ga je verder. Positief of negatief? Laat je je emoties voor je spreken? Of probeer je de rust te vinden, de situatie te relativeren en 'de wijze les' eruit te putten? Ik kies voor het laatste.

Vooralsnog blijf ik vergevensgezind. We zijn niet in de positie om te oordelen. We blijven positief. Want met positiviteit heb je de wereld. Net zo met eerlijkheid. Eerlijkheid naar je jezelf en daarmee ook naar een ander.

Ik kom net thuis van een uitje in Zeeland, het zuiden van het land. Een lente bal, compleet in pak en heel veel funk, Ik heb enorm genoten.Tevens kwam de uitwerking van mijn mentaliteit uit het publiek. Toen een wat oudere Engels-talige dame die ik totaal niet ken me na een sociaal gesprekje het advies gaf om vooral altijd mezelf te blijven. Ze vond dat het me sierde.
Misschien is dat de les. Blijf jezelf! Ongeacht wat er om je heen gebeurt.

Ik lach. En dankbaar dat ik ben.