Eenling

Voor zover ik me herinneren kan heb ik altijd afstand genomen van drukte.  Al toen ik op de basisschool zat kon ik iets als rust wel waarderen. Ik kon dan dagdromen, zonder dat iemand me stoorde. Ook hoefde ik niet zo zeer bij een groep te horen. Wel kon ik het met iedereen goed vinden. Zowel met de populaire als met de minder populaire mensen. Ik zag namelijk geen scheidingslijn. Een ieder had wel zijn eigen inbreng.

Ik weet me te herinneren dat ik best verlegen was. Ik kon daarom graag mijn ei kwijt in  tekeningen. Een manier om mijn hersenspinsels vast te leggen. Ik hield er ook van om teksten te schrijven, over alles en nog wat. Het tovert een glimlach op mijn gezicht als ik onlangs een gedichtje terug vind dat ik had geschreven voor een meisje waar ik verliefd op was, op de basisschool. Dit mochten mijn vriendjes toen niet weten, want dat was niet stoer. Ghehe, ach..

Vandaag de dag ben ik nog steeds een eenling. Niet omdat ik arrogant ben, of me te goed voel voor een ander. Totaal niet.  Het is meer dat ik mijn focus kan bewaren op mijn streven.. Ook op die momenten dat ik me in de drukte begeef. En boven alles kan ik hierdoor mijn eigen pad blijven volgen, naast het feit dat ik ook gewoon een rustig persoon ben. 

Momenteel heb ik heel veel drukte om me heen. Dat stel ik ook zeer op prijs, aangezien ik erop berekend was. Ik had het min of meer voorzien.  Soms kan die drukte het je moeilijk maken om jezelf te blijven. Je kunt er in meegaan, waardoor het je verandert. En soms kan het je frustreren.  Maar de wetenschap dat ik een eenling ben, maakt dat ik zelfs midden in de drukte mijn ogen kan sluiten en meer kan zien dan met mijn ogen open. Het maakt dat ik mijn eigen ding kan blijven doen en recht op mijn doel af kan gaan. Dit heb ik mezelf aangeleerd. Het voorkomt teleurstelling en wekt begrip op voor een ander. Begrip die je zeker nodig zult hebben als je iets wilt bereiken, waarbij je ook een ander nodig hebt. Tenslotte zijn we niet helemaal 'alleen' en maken we onderdeel uit van een 'geheel'.

Het beetje ervaring dat ik heb als eenling heeft me geleerd wie ik ben, waar ik behoefte aan heb, en hoe ik mijn doelen moet nastreven.  Het leerde me om geduld te kweken. Ook leert het me telkens weer welke rol ik te vervullen heb binnen onze gemeenschap. Maar boven alles leert het me om trouw te blijven aan mezelf, als eenling. Het houdt me rustig.

En dankbaar dat ik ben voor die wetenschap.