Rustig

Het zijn van die momenten dat je alles van je af kunt zetten, achterover kunt zitten, de boel de boel mag laten en intens kan genieten. Vandaag is zo'n dag. Even niks bijzonders, geen verplichtingen, geen druk. Maar die serene stilte. De perfecte gelegenheid om al die opgedane indrukken van de afgelopen week te verwerken. Het brengt een soort van rust, waar iets als slaap zelfs bij tekort schiet.

Ik schrijf op wat ik heb meegemaakt, bijna dagelijks. Net zoals mijn wekelijkse blog daar een uiting van is. Ik word er scherper door. En het maakt dat ik precies weet waar ik mee bezig ben. Om daarmee ook makkelijker bij mijn doelen te geraken.

Niets is toeval. Alles heeft een reden. En alles kun je sturen, dus ook je dag, je week, je jaar, je omgeving. En de situaties die daaruit voortkomen. Ik kan het zeggen, omdat ik het wel degelijk zie gebeuren. Het bevalt me prima. De wetenschap dat je je lot in eigen handen hebt.

Ik ga zo clubben (dansen), op een luie zondag. Ik heb het nodig. Het brengt me frisse energie. Op naar een week die nog mooiere dingen zal brengen. Ik weet het nu al, omdat ik het heb voorzien.

En dankbaar dat ik ben.

Keuze genoeg

Het blijft me boeien. En de boodschappen die ik her en der oppik blijven me wijzen op mijn lot. Ik heb het over dingen waarvan ik tot enkele jaren geleden dacht dat het maar een hoofdstuk in mijn leven was. Ik kan er niet omheen. Ik heb het dan voornamelijk over mijn dans.

Dans maakt een groot onderdeel uit van mijn leven. Het brengt me (positieve) energie, het prikkelt mijn creativiteit en geeft me stof om over na te denken. Toch nam ik tot een aantal jaar geleden afstand van (mijn) dans. Het stelde me namelijk enorm teleur. De beloftes die eruit voortkwamen bleken vals. Het deed een enorme inbreuk op mijn sociale leven. En het maakte me met momenten negatief. Ik raakte mijn glimlach kwijt. En daarmee ook mijn identiteit.

Alsnog bleef ik doorgaan met dansles geven aan kleintjes. Het deed me goed. Ze wezen me namelijk op iets als naïviteit, vrijheid, invloed, creativiteit en eerlijkheid. Én de ongedwongen drang om gewoon plezier te hebben. Achteraf kan ik zeggen dat deze termen mijn stukje hoop waren. Ik had het nodig.

Vandaag de dag sta ik op het punt om mijn dans weer te veroveren. En op mijn eigen unieke manier. Ik laat me namelijk inspireren door al de dingen die ik leuk vind om te doen. Uiteindelijk zal dit zich uiten in al mijn dans aangelegenheden.  Ik kwam er tot iets meer dan jaar geleden achter dat het mijn verwachtingen waren die uiteindelijk maakten dat ik er negatiever op werd. Anders gezegd, ik liet me door mijn omgeving veranderen. Mijn idealen, mijn gemoedsrust en daarmee ook mijn eigen identiteit. Maar spijt heb ik niet. Ik kan nu namelijk terugkijken op die periode. Het is mijn nul-punt. Ik geraak daar niet meer. Ik weet waar ik vandaan kom.

Ik heb geleerd om verwachtingen uit mezelf te halen en niet vanuit mijn omgeving. Uiteindelijk ervaar je iets als plezier of vrijheid op je eigen unieke manier. Een ander kan je op weg helpen, maar je zult toch op jezelf aangewezen zijn. En daar is niks mis mee. Ik heb mijn voorbeelden gehad in die kleintjes, die ik les geef. Hun voorbeeld werkte aanstekelijk en uitstekend, omdat ik ervoor gekozen heb. Yup, ik had de vrijheid om te kiezen. Misschien wel de meest wijze les die ik ooit heb geleerd. Ik ben er dankbaar voor.

Lockin' J

De definitie van schoonheid

Het heeft een paar weken mogen duren, maar 'het woord' is weer gevallen. Namelijk minimalisme. Minimalisme is een stroming in de beeldende kunst. Om je enig idee te geven van wat het is, even een beknopte definitie. Deze luidt als volgt:  Minimalisme kenmerkt zich door simpelheid en eenvoud. Hierbij is het belangrijk om met zo eenvoudig mogelijke middelen een relatie aan te gaan met de omgeving. En er ondanks de beperkte middelen er alsnog een geheel ontstaat.  Mijn interesse binnen minimalisme beperkt zich tot architectuur en design.

Tot anderhalf jaar geleden ben ik me gaan verdiepen in deze kunststroming. Sindsdien ben ik meer op detail gaan letten. Detail in verhouding met de omgeving. En functionaliteit van een object. Het brengt rust, innerlijke rust. Ik waardeer rust en de discipline die erbij gepaard gaat. Net zoals ik bij wijze van spreken urenlang aan het water kan zitten. En van het water kan bewonderen dat het zo breed is van functie en toch heel simpel en eenvoudig in vorm is. Een bepaalde logica die gestoeld is op simpelheid en eenvoud.

Minimalisme leerde me dat je schoonheid terugvindt in de meest simpele dingen. In welke mate dan ook. Dat zeg ik, omdat ik luxe wel weet te waarderen. Maar dan op een zo functioneel mogelijke manier.

Bijna anderhalf jaar geleden ben  ik mijn eigen onderzoek naar de definitie van schoonheid binnen minimalisme begonnen. Ik wil er alles over weten. Zo zal mijn  huis ook minimalistisch ingericht worden. Het zal terug komen in mijn werk. Zelfs in mijn dans. Ik wil het ervaren, maar dan elk moment van de dag. Dus zorg ik ervoor dat dat ook gebeurt. Ik heb een tijdje mijn onderzoek uit moet stellen, aangezien ik er een beetje volle agenda op nahoud. Maar een trip naar Londen (walhalla voor minimalisme) staat in het verschiet om mijn belevingswereld te spekken. En ik heb aardig wat boeken over het onderwerp, waar ik de komende tijd wel redelijk zoet mee ben. En zo zullen meerdere ondernemingen ten behoeve van mijn onderzoek volgen.  De tijd is aan mijn zijde. Dus dat scheelt.

Ik heb er zin in!

Verandering

Het zet me aan het denken als ik mijn wandeling maak door een 'nieuw' stukje Amsterdam. Ik zie zoveel veranderingen om me heen. Het brengt me terug naar een periode, enkele jaren geleden. Toen ook voor mij heel veel dingen gingen veranderen.

Vaak genoeg heb ik nagedacht over iets als het leven. Wat is het eigenlijk? Een vraag die vast en zeker bij een ieder speelt. Des te meer ging de vraag opspelen toen ik meerdere keren geconfronteerd werd met 'de andere kant' van het leven. Een kant die een ieder kent. Ongeacht of je dat nou wilt of niet.
Begrijpen deed ik het niet. Ik wilde het ook niet. Het bracht alleen maar droefenis. Ik werd er bang van. Het maakte dat ik het met momenten niet meer zag zitten. Waarom ben je hier als dat lot ook jou staat te wachten? Wat is het nut van het leven?

Totdat ik anderhalf jaar geleden weer geconfronteerd werd met ditzelfde lot. Ik maakte de 'andere kant' mee, van begin tot eind. Iets intenser dan dat zal ik denk ik niet meer meemaken. Echter, dit was een keerpunt in mijn leven. Ook toen 'de andere kant' van het leven me leerde om dankbaar te zijn (letterlijk en figuurlijk), juist voor het leven. Het leerde me om het leven uit te buiten op een manier die niet aan tijd gebonden is. En het begon bij een dankgebed, acceptatie en het stukje geluk dat je vindt, elke keer weer dat je 'deelt' met een ander.

Ik ben niet meer bang voor de 'andere kant' van het leven, want wie bang is voor de dood is bang om te leven. Dus 'leef' ik. Het brengt een glimlach op mijn gezicht.

En dankbaar dat ik ben.